witaj kochanie, herbaty? usiądź wygodnie, rozgość się, a ja polecę i zrobię... tak jak zawsze łyżeczkę cukru? skąd go mam? mama była rano i przywiozła. tak, musiała ze mną porozmawiać. niestety, znowu chodziło o moją siostrę. no wiesz, jest o krok od wyrzucenia ze szkoły... nie, no, nie będę Cię zamęczać, poczekaj, pójdę po tą herbatę, nie, nie trzeba mi pomagać, naprawdę, dam sobie radę, to przecież nic takiego...
skurwiłaś pięknie sobie dzień. skurwiaj bardziej. witaj magiczna niedzielo, witaj toaleto i witajcie łzy zaschnięte na policzkach. witaj odpoczynku w imię Twojego Boga. witajcie koszmary, tragiczna pielgrzymko, witajcie groby i trupy moich przyjaciół.
witaj evanescence, witaj jeszcze jedno.
marzenia, marzenia.
kiedy chciałaś, żeby wszystko było puchowe, różowe, żeby wróciło lato, żebyś paliła fajki oparta o balkon, słuchała wyznań przed wschodzącym słońcem, żebyś piła hektolitry Jacka Danielsa, żebyś leżała łagodnie w trawie i oddychała promykami spadającego na piegi słońca.
chciałaś, żeby trawa już była zielona, żeby drzewa kwitły tymi białymi sukienkami, żeby pić o świcie latte macchiato w porcelanowych filiżankach.
kiedyś.
kiedyś to znaczy dwie, trzy godziny temu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz