wck.

gdyby ktoś powiedział mi kilka miesięcy temu, co stanie się ze mną teraz, nigdy nie byłabym w stanie uwierzyć. może dlatego, że byłam zaślepiona, byłam koniem z klapkami na oczach, polegającym tylko i wyłącznie na swoim niezawodnym słuchu. a właściwie, nie tyle słuchu, co odczuciu, złudnym uczuciu porównywalnym do wszechobecnej miłości.
zmieniam się. na lepsze. widzę to po towarzyszącym mi z dnia na dzień szerokim uśmiechu, widzę to po iskierkach w oczach, kiedy patrzę na moje małe dzieła. tego potrzebuję.

kawa, ciepły pokój, książki, kot, dobra muzyka z naszej playlisty i Ty obok.
wszystko, co kocham.